Het gebied rondom Lago Trasimeno is, dankzij het milde klimaat en specifieke bodemeigenschappen, ideaal om kwaliteitswijnen te produceren. In de laatste jaren is bovendien de productie van hoge kwaliteit biologisch geteelde wijnen volgens oude lokale tradities toegenomen. De wijn uit deze streek, zowel rood als wit, wordt geclassificeerd met het keurmerk DOC Colli del Trasimeno.

In deze streek waren het de Etrusken die als eerste zijn begonnen met het aanplanten van wijnstokken. Door de glooiende heuvels worden alle druiven gelijkmatig aan het zonlicht bloot gesteld. Het milde klimaat, de klei- en kalkrijke bodem en de aanwezigheid van water maakt deze streek uiterst geschikt voor de wijnteelt. Een perfecte manier om kennis te maken met de wijnen uit deze streek is om de zogeheten Strada del Vino “Colli del Trasimeno” te volgen. Een tocht die de bezoeker voert langs wijngaarden en wijnkelders, door de heuvels van Trasimeno en de Tiber. U maakt niet alleen kennis met de culturele en artistieke aspecten, maar ook met de aloude tradities van dit prachtige gebied.

Op deze reis staat de wijn in al zijn facetten centraal, de wijnteelt, de kwaliteitskeurmerken en het hele productieproces en overal wordt de bezoeker gastvrij onthaald. In 1997 is “Consorzio Tutela Vini del Trasimeno” opgericht met als doel de wijnen uit deze streek te promoten. Deze toezichthoudende instantie zet zich, in samenwerking met vele wijnproducenten, al jaren in voor kwaliteit en erkenning van dit product. In het logo van de instantie is een detail uit een schilderij van de kunstenaar “Il Perugino” terug te vinden, namelijk de heuvels rondom het meer. www.stradadelvinotrasimeno.it

Al sinds de dertiende eeuw wordt saffraan gekweekt in Umbrië, meer specifiek in Castel del Pieve, de antieke stadsnaam van het tegenwoordige Città della Pieve. In een statuut van Perugia uit 1279 wordt melding gemaakt van deze fraaie bloem. Dit oude statuut verbood vreemdelingen deze bloem te kweken. De productie van saffraan was een grote bron van inkomsten in die tijd en werd voornamelijk gebruikt voor het kleuren van stoffen. Pas aan het eind van de jaren ’70 werd er door de inwoners van Città della Pieve opnieuw aandacht besteed aan dit specerij en haar culinaire toepassingen. Zij waren diep onder de indruk geraakt door de ervaringen van de agronoom Alberto Viganò die op zijn grondgebied een aantal bollen uit Spanje had geplant.

Uiteindelijk is in 2002 de toezichthoudende instantie Consorzio Alberto Viganò “Il Croco di Pietro Perugino – Zafferano di Città della Pieve” opgericht, in samenwerking met de gemeente, de landbouwfaculteit en het natuurbeheer van Trasimeno.

De saffraankrokus wordt uitsluitend verkocht in draden, zodat men kan zien dat het om een authentiek product gaat. Città della Pieve organiseert talloze evenementen, zoals “Zafferiamo”, beurzen, congressen, rondleidingen, workshops, en proefsessies om dit product te promoten.

www.cittadellapieve.org/zafferano

Sinds mensenheugenis is vis uit het Lago Trasimeno een belangrijk onderdeel van de voeding van de plaatselijke bevolking geweest. Door het ontbreken van grote industrieën in deze streek is het water van uitstekende kwaliteit, dit tot grote vreugde van de zoetwatervis liefhebbers. De visserij wordt beoefend door zowel sportvissers als beroepsvissers, die verenigd zijn in coöperaties. Zij vissen voornamelijk op karper, paling, zeelt, snoek en baars.

De meest gevangen vissoort in het Lago Trasimeno is de karper. Deze wordt meestal bereid volgens de culinaire techniek “porchetta”, terwijl de kuit verwerkt wordt in saus voor pasta of crostini’s. Voor de vangst van karper worden speciale netten uitgezet, grofmazige kieuwnetten of trechtervormige netten. Paling is een delicatesse, smaakvol vettig, maar ook lekker gerookt en wordt samen met andere vissoorten gebruikt in het gerecht “Tegamaccio”, dat zijn naam ontleent aan de traditionele terracotta schaal waarin het uren moet sudderen. De aan paling denkende langwerpige vorm wordt zelfs nagemaakt in een traditioneel kerst “dolce il Torciglione”. Zeelt is een veel gevangen vissoort, erg smakelijk maar helaas vol kleine graatjes. Mede daardoor wordt het vaak als filet gebruikt. Deze vis wordt gevangen met nylon kieuwnetten en trechtervormige netten. Baars, vooral gewaardeerd om zijn delicate smaak, wordt veelzijdig toegepast in allerlei gerechten, zoals in risotto’s, visspiezen en visfrituuren. Snoek, de roofvis van het Lago Trasimeno, behoort tot één van de meest favoriete vissoorten, vooral om zijn zeer gewaardeerde smaak, maar ook omdat ze zich moeilijk laat vangen. De kleine koornaarvis meet slechts 7 à 8 cm, is erg smakelijk en wordt vooral gefrituurd gegeten. Deze vis wordt ook gevangen met een speciaal werpnet met loodjes eraan.

Olijfolie is één van de oudste en meest karakteristieke producten uit de Trasimeense streek. De Etrusken waren hier de eerste die zowel druifstokken als olijfboomgaarden aanlegden. Het uitgestrekte heuvellandschap met talloze olijfbomen staat garant voor een grote productie van uitstekende kwaliteit extra vergine olijfolie. Deze olijfolie van hoge kwaliteit is door de Europese Unie erkend met het keurmerk DOP. Door het uiterst gunstige klimaat rijpen de olijven langzaam aan de bomen, waardoor ze een zeer lage zuurgraad hebben. De daaruit geperste olie is daarom ideaal voor directe consumptie.

De meest voorkomende olijfsoort is de Dolce Agogia, die zorgt voor een groene tot aan goudgeel uitlopende kleur, met een smaak die kan variëren van fruitig en bitter tot aan een pikante nasmaak. Deze soort olie is geschikt voor gerechten met een milde smaak, zoals vis uit het meer en groentegerechten. Andere olijfsoorten uit deze streek zijn de Franotoio, Moraiolo en Leccino. Elke DOP olijfolie varieert in aroma en smaak door het verschillend gebruik van percentages olijfsoorten.

De Strada del Olio DOP Umbria, onderverdeeld in 5 zones, waar Colli del Trasimeno er één van is, hebben routes bedacht om reizigers kennis te laten maken met alle aspecten van de olijfolie cultuur en het productieproces in Umbrië.

www.stradaoliodopumbria.it

Deze peulvrucht, ook wel risina of boontje genoemd, heeft een lange geschiedenis en werd al door de oude Grieken en Etrusken verbouwd rondom het meer. Het zijn kleine boontjes, iets groter dan een rijstkorrel, met verschillende variëteiten die vooral te herkennen zijn aan hun kleur.

Het maakte deel uit van de voeding op het platteland in de jaren vijftig. Daarna werd de teelt steeds minder en leek de productie te zijn opgehouden. Waarschijnlijk omdat de productie geheel handmatig wordt uitgevoerd, vanaf de kweek en oogst tot aan het drogen. De plaatselijke recepten met het boontje, “Fagiolina del Trasimeno” zijn eenvoudig en smaakvol.

De gedroogde boontjes worden in water gekookt en daarna besprenkeld met wat extra vergine olijfolie uit de streek. De verse boontjes daarentegen worden direct met wat olie, tomaten en knoflook in een pan gesauteerd.

In 2002 werd de instantie ‘Consorzio Fagiolina del Trasimeno’ opgericht met als doel de productie en de kwaliteit te beschermen. Tegenwoordig is het boontje bovendien erkend door de Slow Food beweging. www.slowfood.it

www.slowfood.it

In het oude Rome bestonden er al de zogeheten Norcineria, die de slachtplaats en de traditionele manier van verwerken van varkensvlees aanduidde.

Door de eeuwen heen is varkensvlees altijd beschouwd als het meest belangrijke. Dit heeft geleid tot een bloeiende handel en ontwikkeling van conserveer methodes, met de daaruit voortvloeiende productie van worst soorten. Er zijn in deze streek veel bedrijven die varkensvleeswaren produceren zoals: salami, mezzafegati, prosciutti, een varkens- en wildzwijnworsten, maar ook coppa, capocollo en lombetto.

Met Pasen worden deze vleeswaren samen met de traditionele Torta di Pasqua als voorgerecht geserveerd. Een ander regionaal gerecht is de Porchetta; een specifieke culinaire bereidingswijze, waarbij een jong varken, volgestopt met verse venkel, knoflook, peper en zout en zijn eigen gekruide ingewanden, uren in een houtoven wordt geroosterd.